Εννέα έτη δίχως έπεα· έτη με «έπη», έτι και έτι!

Γράφει ο Μανώλης Μελινός | Romfea.gr

---

Επτά Φεβρουαρίου 2008, Mνήμη του Oσίου Λουκά του εν Στειρίω: Η προσγειωμένη…απογείωσις! «Ευλογητός ο Θεός…».

Επτά Φεβρουαρίου 2017: Το ανθρωποκεντρικό Έργο, με λεπτότητα, σεμνότητα και διάκριση προάγεται προς Δόξαν του «πραέως και ταπεινού τη καρδία» Κυρίου, του δόντος «την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών» (Ματθ. κ΄ 28).

Δεν αλαλάζουν κύμβαλα. Δεν ηχούν τυμπανοκρουσίες. Δεν παιανίζουν φιλαρμονικές.

Ηχεί μόνον ο κτύπος της καρδιάς, η οποία -στο σταυρόλεξο της ανθρωπιάς- αγαπά κατακορύφως και οριζοντίως τον Θεάνθρωπο και τον συνάνθρωπο, προϋπόθεση το ένα του άλλου.

Χριστοπαράδοτος ο λόγος της σεμνής φιλανθρωπίας «Mη γνώτω η αριστερά σου τί ποιεί η δεξιά σου» (Ματθ στ΄ 3) και ο εις τύπον και τόπον Του επαξίως ευρισκόμενος Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ζει εφαρμόζοντας το χωρίον.

Aυτό έπραττε κατ’ αρχήν εις το χωρίον Οινόφυτα -κοντά στον κυρ Αναστάση και την κυρα Δήμητρα Λιάπη- ακολούθως στο ευρύτερο πεδίο σε κάθε πόλη και χωρίον της Αποστολοπαράδοτης Εκκλησίας των Βοιωτών και από εννεαετίας, θεία συνάρσει, πράττει στο ευρύτατο πεδίο σε κάθε μεγαλούπολη και χωρίον «πάσης Ελλάδος», όπου τον έταξε η Θεία Πρόνοια «εν δυσχειμέροις καιροίς».

O σεπτός αντιπρόεδρος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος -στα πλαίσια της εορτής του Μεγάλου Φωτίου, στην Μονή Πεντέλης, 6 Φεβρουαρίου 2017- συγχαίρων, ετόνισε για τα εννέα έτη συνετής οιακοστροφίας του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου: «O κατάλληλος άνθρωπος, την κατάλληλη ώρα, στην κατάλληλη θέση»!

Ευχαριστών ο Αρχιεπίσκοπος υπογράμμισε ότι πρέπει να εντείνουμε την προσευχή και την προσοχή μας. Η κρίση θα περάση, είπε, όπως επέρασαν τόσες και τόσες· Αυτό όμως που θα παραμείνη, μέχρι (δύσκολα) να περάση, είναι η παρακμή.

Άλλοτε έχει τονίσει: H κορυφή του παγόβουνου της κρίσεως είναι οικονομική· η βάση του, εν τη ευρυτέρα εννοία, ηθική είναι…
Αυτός «ο κόσμος ο μικρός ο μέγας» η ευλογημένη Πατρίδα μας ευτύχησε, στην δύσκολη καμπή της Iστορίας της, να τον έχη προκαθήμενο της ευσεβείας και της ικεσίας της, δικό της Κυρηναίο, πρώτον εκπρόσωπο των συνανθρώπων προς τον Θεό και όχι εκπρόσωπο του ανενδεούς Θεού προς τους συνανθρώπους, όπως ο ίδιος έχει αναφέρει σ’ έναν από τους μετρημένους -με την διττήν έννοια- μεστούς λόγους του.

Ευτυχείς εκείνοι, που εκείνος -προς Εκείνον- θεοπειθώς μας εκπροσωπεί, ανεβάζοντας ικετευτικά τα χέρια και κατεβάζοντας του Θεού το έλεος!..

Υική ευχή και προσευχή μας: Nα τον αξιώνη ο Μέγας Αρχιερεύς επί πάμπολλα έτη -έτι και έτι- να ποιμαίνη θεοφιλώς· έτη δίχως πτερόεντα έπη, των χειλέων, αλλά με ουσιαστικά και ανακουφίζοντα «έπη» της πυρακτωμένης καρδιάς, που αυτή μόνη ξέρει να δημιουργή.

Mε άλλα λόγια: Λίγα κηρυγματικά έπη στον συνάνθρωπο για τον Θεάνθρωπο και πολλά παρακλητικά έπη στον Θεάνθρωπο για μας, σιωπηλώς δείχνοντάς Τον με στόμα κλειστό και χέρια ορθάνοικτα!..